Παπασπύρου Δημήτριος (1902-1987)

Ο Δημήτριος Παπασπύρου ήταν δικηγόρος, πολιτικός και διετέλεσε Πρόεδρος της Βουλής και Υπουργός. Γεννήθηκε στη Λιβαδειά το 1902 (κατ΄ άλλους το 1901). Τελειώνοντας τις γυμνασιακές του σπουδές στη Θήβα, σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το 1923 άρχισε να δικηγορεί στη Λιβαδειά. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ήταν μόνιμος κάτοικος Αθηνών, όπου και πέθανε το 1987.

Γρήγορα αναμίχθηκε με την πολιτική και εντάχθηκε στο “Προοδευτικό Κόμμα” του Γ. Καφαντάρη, όπου μετά το θάνατο αυτού παρέμεινε ανεξάρτητος μέχρι που εντάχθηκε τελικά υπό τον Νικόλαο Πλαστήρα στο κόμμα “ΕΠΕΚ“. Στις εκλογές του 1950 εκλέχθηκε βουλευτής Αττικοβοιωτίας και συνέχισε να επανεκλέγεται το 1951 και το 1953. Στη συνέχεια εντάχθηκε στο κόμμα του Κέντρου και χρημάτισε Υπουργός της Δικαιοσύνης.

Ο Δημήτριος Παπασπύρου ήταν ο εισηγητής του Συντάγματος του 1952, (που ίσχυσε από 1-1-1952). Επίσης επί της υπουργίας του ψηφίσθηκε ο νόμος 2058 “Περί μέτρων ειρηνεύσεως”, ως και ο νόμος 2142 του 1952 περί βελτιώσεως της οικονομικής θέσεως του δικαστικού κλάδου. Τον Ιούλιο του 1953 ανέλαβε τη διεύθυνση των αθηναϊκών ημερήσιων εφημερίδων “Ελεύθερος λόγος” και “Αθηναϊκή”.

Στη συνέχεια το 1956 εκλέχθηκε βουλευτής με το κόμμα ΦΙΔΕ. Στις εκλογές του 1961 εκλέγεται βουλευτής με το κόμμα της Ένωσης Κέντρου όπου και επανεξελέγη το 1964 μέχρι το 1967. Μετά τη μεταπολίτευση εντάχθηκε στη Νέα Δημοκρατία όπου και επανεκλέχθηκε στις περιόδους 1974-1977 και 1977-1981.

Ο Δημήτριος Παπασπύρου συμμετείχε σ΄ όλες τις μεγάλες πολιτικές δίκες του “ανένδοτου αγώνα” (1958-1961) καθώς και στον αντιδικτατορικό αγώνα σε όλη τη διάρκεια της Δικτατορίας (1967-1974).

Δημοσίευσε μελέτες πάνω σε νομικά και ιδιαίτερα ποινικά θέματα σε νομικά κυρίως περιοδικά. Ήταν μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Ποινικού Δικαίου και του Φιλολογικού Συλλόγου “Παρνασσός”.

Είχε λάβει μέρος σε πολλές πολιτικές αποστολές σε ξένα Κοινοβούλια και είχε τιμηθεί από τον Βασιλέα Παύλο και τον Βασιλέα Κωνσταντίνο, καθώς και από ξένες κυβερνήσεις, και μέχρι τελευταία επί των καθηκόντων του, με πολλά ελληνικά και ξένα παράσημα.

Ο Δημήτριος Παπασπύρου χρημάτισε κατά σειρά:

• Υπουργός Δικαιοσύνης, στη κυβέρνηση Πλαστήρα, από 27 Οκτωβρίου 1951 μέχρι 11 Οκτωβρίου 1952 και στη κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου, από 8 Νοεμβρίου 1963 μέχρι 31 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους 1963.
• Υπουργός Προεδρίας Κυβερνήσεως, επί Γ. Παπανδρέου, από 5 Ιουνίου 1964 μέχρι 15 Ιουλίου 1965
• Υπουργός Δικαιοσύνης (β΄ φορά) επί κυβερνήσεων Νόβα, Τσιριμώκου, Στεφανόπουλου από 16 Ιουλίου 1965 μέχρι 15 Νοεμβρίου ίδιου έτους 1965, όπου και ανέλαβε
• Πρόεδρος της Βουλής από 15 Νοεμβρίου 1965 μέχρι 14 Απριλίου 1967, και μετά τη μεταπολίτευση
• Υπουργός Γεωργίας, στη Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητος (1974) και
• Πρόεδρος της Βουλής, (β΄ φορά), από 12 Δεκεμβρίου 1977 μέχρι 19 Σεπτεμβρίου του 1981.

Το ενδιαφέρον του για τη Βιβλιοθήκη της πόλης που γεννήθηκε ήταν πάντοτε μεγάλο. Με δικές του ενέργειες και προσωπικό ενδιαφέρον επετεύχθη η μεταστέγαση της Βιβλιοθήκης στο νεόδμητο τότε, 1981, κτήριο του Πνευματικού Κέντρου του Δ. Λεβαδέων στην στη Πλατεία Κατσώνη, ενώ συνέβαλε καθοριστικά στη διεύρυνσή της Βιβλιοθήκης σε Κεντρική, εντάσσοντας στο δυναμικό της Βιβλιουτοκίνητο με περιφέρεια ευθύνη σε όλο το Νομό Βοιωτίας, την Επαρχία Παρνασίδας του Ν. Φωκίδας, τη Β. Αττική και τη Στερεοελλαδική Εύβοια. Τέλος, εδώρισε όλη την προσωπική του Βιβλιοθήκη στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Λεβαδείας σε δυο φάσεις: την πρώτη, εις μνήμην του αδελφού του Τάσου Παπασπύρου, και τη δεύτερη με παραχώρηση όλης της υπόλοιπης συλλογή του μαζί με προσωπικά του αντικείμενα.

Πηγές

• Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου τ.15ος, σ.462
• Πάπυρος Λαρούς Μπριττάνικα τ.48ος, σ.122
• WHO’S WHO 1979 σ.536