Βαλλάς Στάθης | Πρόσοδος είς Ναϊσκον Άσκληπιού Λεβαδείης
Πρότερον Νυμφών, Πανός τε,
ύδατοπλάνητον Σπήλαιον,
καί νύν πετρόρρυτε περικαλλή
Άσκλαβιού Ίητήρος νεώ,
ύδατος επιπλέων ἀενάοιο,
λαξκυτού δεινού τεύγμα Τέχνης,
πετρόρυτε, εύμέτρου άρμονίης,
καματουργίη γλυφείς.
πετροτοίχειο ίδρυμα περικαλλές,
άειώρη ύδαρευόμενος.
ύδατογενέτωρ βουναίου ποταμοίο παγάς,
άνα νερταίρων βλύζων
έπ’ όλμω Θύραν κεκοσμημένος δίφυλον,
μύσταισι άσπίδαν
άφατων νυκτέριων άγιστειών,
ύγιείης πέρι αίτούντων.
Ἐτι κατακλινομένων έν έξέδρη τή σή,
ύπέρθυραι όπαί δοκών
έπαμφοτερίζουσαι παρειών διάκεινται,
προσόψει νηού κεχαρίεντος.
Έφ ής τελήεσσα ή Τροφωνίου
έτελεσφόρει καθ’ ύπνον μαντική.
Κεκοσμημένε ένσκήπτρων άγαλμάτων,
Ασκληπιού Ύγιείης τε,
”είεν δ’ άν Τροφώνιος καί Έρκυνα,
έπεί μηδέ τούς δράκοντας
Άσκληπιού μάλλον ή καί Τροφωνίου
νομίζουσι ίερούς είναι.”
Μονώδης τή Οίκουμενική άχρι νύν,
πάγχυ ξεστής πέλωρ πέτρης
άείδροσος έφημερεύων, θαυμασμόν,
καί άγαλλίασην πνείς άπο
Προσέτι έπί συνεργείαν τήν ύπό πόδας,
ύδατηγόν ύπνου αύλακα,
έξόχως λαξίαν τή διαγνώσει παντοίων
νόσων, άρρωστιών, άσθενειών.
Χαίρε Λεβαδεία κρημνησθείσα βούνις,
ής νεώ άτρεκές πὀλεως Ίατρείον κραταιόν.
Χαίρε Νεώ, έφ ύδασι πλέων,
Νεὠ λιθίνη, άεἰ είσπλέων είς χρόνον.
======================================
[μετάφραση:]
Πανηγυρισμός στον μικρό ναό του Ασκληπιού Λειβαδιάς.
Υδατοπλάνητη προτύτερα σπηλιά
των Νυμφών και του Πανός
και τώρα βραχόριχτος πανέμορφος
ναός γιατρού Ασκληπιού.
αιώνια πλέων πάνω στο νερό,
τεχνούργημα πετροπελεκητή δεινού,
μ’ εύμετρη αρμονία,
και κόπου έργο καλολαξεμένος.
Πετρότοιχη ναοδομή καμαρωτά,
την ομορφιά σου επιδείχνεις.
νεροπατέρας βουνίσιου ποταμού,
πηγές απο τα βάθητ΄ αναβλύζεις.
Δίφυλη πόρτα είχες σε βάση στεριωμένη
βαθουλωτή, ασπίδα μυστών,
των ανείποτων τελετουργιών,
κείνων που γειατριά αποζητούσαν.
Ακόμα ξεχωρίζουν οι υπέρθυρες
εξέδρας τρύπες, δεξιά κι αριστερά
της πρόσοψης, ναϊσκου χαρισματικού
των υπνονειρευόμενων,
όπου τελεσφορούσε η Θεία του Τροφώνιου,
”καθ’ ύπνον μαντική.”
Ομορφοστολισμένε με ένσκηπτρα αγάλματα
τε Ακληπιού και Υγιείας. που,
”θα ήταν δυνατόν να είναι ο Τροφώνιος
κι η Έρκυνα, αφού και για τα φίδια
δεν πιστεύουν ότι είναι περισσότερο
του Ασκληπιού, παρά του Τροφωνίου.”
Μοναδικός στον Κόσμο ως τα τώρα,
παντελώς αποξεστού βράχου πελώριου.
Πανταδροσερός εφημερεύεις αποπνέοντας
‘ναν θαυμασμό, και μι’ αγαλλίαση.
Ενώ ‘χεις πάντα συνεργό στα πόδια σου,
το νεροφόρο του ύπνου αυλάκι
έξοχα λαξεμένον αλάθητο διαγνώστη,
νόσων, αρρωστιών, κι ασθενειών.
Χαίρε Λεβαδειακέ κρημνογεννημένε βουνέ,
ο ναός σου, αληθινό ένδοξο της Πόλης Ιατρείο.
Χαίρε ναέ, πάνω που πλέεις στα νερά,
καράβι πέτρινο, που ταξιδεύεις στο Χρόνο.
