ΈΦΥΓΑΝ ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ!
Έφυγαν οι άγγελοι!
Είχαμε κοιμηθεί κι αποβραδύς
ήταν όλοι στη θέση τους,
φύλακες των σπιτιών,
φύλακες των δρόμων,
φύλακες της πολιτείας.
Γι’ αυτό κι η καρδιά μας
ήταν τόσο ξέγνοιαστη όταν πλαγιάσαμε,
χωρίς μουγγή μια κραυγή
μήτ’ ένα ξύπνημα απότομο στη βαθειά νύχτα,
βαρύς όπως πέφτει βραχνάς
και καθίζει, βράχος, στα στήθεια.
Με τους αγγέλους στις πόρτες μας,
νιώθηκε πως κοιμόμαστε,
στον ίσκιο του Θεού.
Τώρα έφυγαν οι άγγελοι,
σαν ένα κοπάδι πουλιών, που υπακούει
στο ανεκλάλητο μήνυμα
του μυστικού μισεμού.
Σηκώθηκαν κι έφυγαν,
παίρνοντας μαζί τους,
τα θάρρητα και την παρηγοριά μας
Κι ούτ’ ένας άξιος δε στάθη
ν’ ακούσει ή να ιδεί,
και πέφτοντας στα γόνατα
να συρθεί
να παρακαλέσει για όλους
να μείνουν· μπορεί να λύγιζε τότες
η αμάλαγη βούληση
σα μια καρδιά στα βάθη
του σιδερένιου ουρανού.
Μα μήτ’ ένας άξιος δε στάθη
και κλαίμε,
που πια φύλακες δεν έχουμε αγγέλους,
δεν έχουμε σκέπη μας Θεό.
Άγγελος Σημηριώτης: 1870-1944
Από την ανθολογία Περάνθη.
