Ίσως το ξέρετε. Η χαρακτηριστική πίκρα της μπίρας οφείλεται στον λυκίσκο.
Ένα φυτό που μας οδηγεί στον λύκ-ο. Ετυμολογικά εννοώ. Ενώ η κατάληξη -ίσκος φτιάχνει υποκοριστικά (βλ. αστερίσκος, λοφίσκος, παιδίσκη).
Ναι, αλλά πώς συνδέονται ο λύκος με τον λυκίσκο;
Μεταφορικά! Γιατί ο αναρριχητικός λυκίσκος, ως φυτικός λύκος, ορμά σε βάρος άλλων φυτών.
Και κάτι τελευταίο: Η μπίρα (<ιταλικό birra) συχνά γράφεται ως μπύρα πιθανώς από την επίδραση του συνώνυμου ελληνικού ζύθου.
ΥΓ: Αυτά κατά Γ. Μπαμπινιώτη. Και αν η γλωσσολογία σάς έπεσε βαριά, μια μπίρα, όπως κι αν γράφεται, πάντα χαλαρώνει!
~Κατερίνα Δημόκα
