Πώς θα συστήνατε σύντομα τον εαυτό σας, κα Δραγωνέα, σε αναγνώστες και αναγνώστριες;
Γράφω ιστορίες για ανθρώπους που ψάχνουν τη φωνή τους, για σχέσεις που μας αλλάζουν και για τον τρόπο που το παρελθόν μπλέκεται πάντα με το παρόν. Μου αρέσουν οι ήρωες που δεν έχουν όλα τα κομμάτια της ιστορίας στα χέρια τους, αλλά προσπαθούν να τα βρουν.
Πώς συνδέεται το νέο σας βιβλίο «Το νησί που ταξιδεύει στον χρόνο» με το προηγούμενο και βραβευμένο μυθιστόρημά σας «Το νησί της βροχής. Ένα μυστικό ημερολόγιο»;
Η Ίζι επιστρέφει! Στο Νησί της Βροχής, μόλις είχε μετακομίσει από το Λονδίνο στην Κέρκυρα και προσπαθούσε να καταλάβει ποια είναι και πού ανήκει. Τώρα, λίγο πιο μεγάλη, αντιμετωπίζει νέες προκλήσεις -και ακολουθώντας την ιστορία της Αριάνα, μια νεαρής γυναίκας που έζησε έναν αιώνα πριν ανακαλύπτει το θάρρος που χρειάζεται για να βρει τον εαυτό της.
Παραμένουμε γεωγραφικά στην Κέρκυρα; Γιατί;
Όταν ξεκίνησα να γράφω αυτή την ιστορία αναρωτιόμουν τι σημαίνει για εμένα η φράση “ο τόπος μου”. Δεν ξέρω αν υπάρχει μία απάντηση. Ξέρω όμως ότι αυτό που νιώθω κάθε φορά που επιστρέφω στον δικό μου τόπο, την Κέρκυρα, είναι η αίσθηση ότι ανήκω κάπου. Ότι νιώθω κατευθείαν μέρος μιας κοινότητας… Αυτό νομίζω βρήκε και η Ίζι στην Κέρκυρα.
Περιγράφω μια Κέρκυρα που δεν ανήκει μόνο στον τουρισμό, στις κρουαζιέρες και στις καρτ ποστάλ. Η Κέρκυρα που αγάπησε η Ίζι ανήκει στα παιδιά που πηγαίνουν για εξερεύνηση στην απαγορευμένη πλευρά του Φρουρίου, που δίνουν κρυφά ραντεβού στα Επτάνησα και κάνουν βουτιές από τον μισοκατεστραμμένο πόντε της Βασίλισσας στο Μον Ρεπό.
Πώς η ιστορία της Αριάνα σας συνάντησε και σας προκάλεσε να την κοινωνήσετε στα παιδιά;
Στα τέλη του 19ου αιώνα κάποιες γυναίκες στην Αθήνα κάνουν κάτι που ως τότε φαινόταν αδιανόητο: ξεκινούν να διεκδικούν τη θέση τους στον κόσμο!
Η Καλλιρρόη Παρρέν εκδίδει την Εφημερίδα των Κυριών, το πρώτο έντυπο στην Ελλάδα που γράφεται αποκλειστικά από και για γυναίκες. Μέσα από τα άρθρα της, μιλά για το δικαίωμα των γυναικών να μορφώνονται, να εργάζονται, να σπουδάζουν. Κορίτσια σαν την Αριάνα τη διαβάζουν και νιώθουν πως δεν είναι μόνες.
Φαντάστηκα μια κοπέλα μέσα σε ένα αμφιθέατρο γεμάτο άντρες, να ξέρει ότι δεν τη θέλουν εκεί, αλλά να μένει στη θέση της. Και σκέφτηκα πόσο γενναίο ήταν αυτό. Αυτή η εικόνα έγινε η Αριάνα.
Γιατί εφηβικό; Ποιες παραμέτρους έπρεπε να λάβετε υπόψη προκειμένου να προσεγγίσετε το συγκεκριμένο κοινό;
Δεν γράφω «για εφήβους» με την έννοια ότι θέλω να τους διδάξω κάτι, αλλά γιατί αυτή η ηλικία με ενδιαφέρει. Η εφηβεία είναι μια περίοδος που όλα μοιάζουν ρευστά, όπου ψάχνεις να βρεις ποιος είσαι, τι θέλεις, τι φοβάσαι. Το βασικό είναι να αντιμετωπίσεις τους/τις εφήβους με ειλικρίνεια, να μην τους υποτιμήσεις, αλλά και να μην τους κουνήσεις το δάχτυλο.
Πόσο σημαντικό είναι για τον έφηβο και την έφηβη του σήμερα να αποδομήσει τα έμφυλα στερεότυπα;
Είναι σημαντικό για όλους/-ες μας. Τα στερεότυπα μάς λένε πώς “πρέπει” να είμαστε, τι “πρέπει” να θέλουμε. Μας περιορίζουν, μας κάνουν να αισθανόμαστε ότι δεν είμαστε αρκετοί. Οι ιστορίες μας βοηθούν να δούμε ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι να υπάρχουμε και πως το να επιλέξουμε τον δικό μας είναι κάτι που αξίζει.
Τι να περιμένουμε μετά «Το νησί που ταξιδεύει στον χρόνο» από την Ίζι και τον Έντι;
Η Ίζι έχει ακόμα πολλά να ανακαλύψει, ενώ ο Έντι σίγουρα θα βρει καινούρια προβλήματα να λύσει με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Και ανυπομονώ να δω πού θα με οδηγήσουν.
