Στη στήλη της Βιβλιοθήκης μας “Συνεντεύξεις με Βοιωτούς συγγραφείς”, σήμερα φιλοξενείται η Λιβαδείτισα συγγραφέας ΓΙΑΝΝΑ ΛΑΜΠΡΟΥ και απαντά στα ερωτήματά μας με αφορμή το βιβλίο της ΚΙΝΝΑΒΑΡΙΣ (αυτοέκδοση, 2022).
Πώς ξεκινήσατε να γράφετε αυτό το βιβλίο; Υπάρχει κάποιο αρχικό ερέθισμα;
Το βασικό κινητήριο ερέθισμα είναι η αγωνία μου για την ανατροπή του γνωστού σε μας -έως τώρα- κόσμου.
Ποιο θεωρείτε ότι είναι το βαθύτερο θέμα που σας απασχόλησε γράφοντας το βιβλίο;
Η αποχαύνωση, η παραίτηση, ο λήθαργός μας, ενώ οι αλλαγές γύρω μας είναι συγκλονιστικές.
Αν θέλατε να συστήσετε το βιβλίο σας στους αναγνώστες που δεν γνωρίζουν τίποτε για σας, με ποια λόγια θα το παρουσιάζατε;
Είναι μια κραυγή αγωνίας, ύμνος στο θαύμα της ζωής.
Υπάρχει κάτι που ανακαλύψατε κατά τη συγγραφή του βιβλίου;
Ναι, πόσο γελοίος και ασήμαντος είναι ο άνθρωπος, που ενώ δεν κατανοεί ούτε αγγίζει το μυστήριο της ζωής, περιφρουρεί με πάθος τα κεκτημένα του, ως εάν είναι σπουδαία, είτε αυτά είναι τίτλοι είτε υλικά αγαθά.
Ποιες προκλήσεις κρύβει η γραφή;
Την συνεχή αναμέτρηση με τον εαυτό μας, το ξεφλούδισμά του, την αυτεπίγνωση.
Πείτε μας 3 τίτλους βιβλίων και 3 συγγραφείς που σας επηρέασαν.
Η «Έρημη χώρα» του Έλιοτ, το «Άξιον εστί» του Ελύτη, το «’Εγκλημα και τιμωρία» του Ντοστογιέφσκι. Ο Ντοστογιέφσκι είναι για μένα ανυπέρβλητος στο κέντημα της ανθρώπινης υπόστασης.
Η Γιάννα Λάμπρου γεννήθηκε στον Ελικώνα Λιβαδειάς. Σπούδασε στη Νομική Σχολή Αθηνών. Μετά την άσκηση της δικηγορίας, επέστρεψε στη Λιβαδειά, όπου ζει κι εργάζεται ως δικηγόρος από το 1985. Είναι έγγαμη και μητέρα δύο κοριτσιών.
Το μότο της είναι : “στα βάθη της ψυχής μου, που πάθη ταπεινά δεν έχουν τόπο, νοιώθω δυο μάτια φωτεινά.”
Βιβλία της «Ανεπίστροφες διαδρομές», «Φιμωμένος θυμός», «Κιννάβαρις»
