Έχουμε νέα ομάδα λογοτεχνίας! Μάλιστα στις 12/12 έκανε την παρθενική της συνάντηση με αφορμή το διήγημα του Γούντι Άλεν (μάλιστα, γράφει και λογοτεχνία!) «Η απόρριψη».
Ο βαρύγδουπος τίτλος παραπέμπει μόνο στην αποτυχία του 3χρονου Μίσα να αξιολογηθεί θετικά από ιδιωτικό παιδικό σταθμό στο Μανχάταν. Ακολουθεί η συντέλεια του κόσμου για την οικογένεια Ιβάνοβιτς! Από το κλαμπ της υψηλής κοινωνίας γρήγορα κατρακυλούν στην πτώχευση.
Το τέλος αιφνιδιάζει με την απόσυρση των συζύγων σε ίδρυμα αστέγων, όπου φωτίζονται (!) και οραματίζονται τη Βασιλεία του Θεού. Ανάξιοι γαρ για το Αμερικανικό Όνειρο, απέδρασαν από τη ματαιότητα μέσα σε ένα νέο κλαμπ, τους αναξιοπαθούντες πλέον! Εμφανής σαρκασμός και χιούμορ ως τα σύνορα της παρωδίας. Εκτός από την κωμικότητα αναφέρθηκαν περαιτέρω αναλογίες του σκηνοθέτη και συγγραφέα Άλεν. Ας πούμε:
- Επιμονή. Δεν έχεις καμία τύχη, εσύ όμως κυνήγα την!
- Επιδερμικές ανθρώπινες σχέσεις. Η ερωτική πίστη, η ειλικρίνεια, η ηθική υποχωρούν μπροστά στην πλουτομανία, τις επωφελείς γνωριμίες και το lifestyle.
- Αστική νεύρωση. Οι ήρωες έχουν χάσει την επαφή τους με τα πράγματα. Αντίθετα, είναι εκτεθειμένοι σε σύμβολα, παραστάσεις, ψεύτικες λάμψεις και αντικατοπτρισμούς.
- Whatever works! Καιροσκοπισμός. Το έγκλημα είναι μια καλή δουλειά!
- Ψυχοθεραπεία. Η ψυχανάλυση είναι αυτονόητη δραστηριότητα, ενταγμένη στην νεοϋρκέζικη κουλτούρα, όπως το Central park, το Άγαλμα της Ελευθερίας, η Μαφία.
- Τυχαιότητα. Το απρόοπτο επεμβαίνει, στερώντας μας το καθησυχαστικό αίσθημα ότι ελέγχουμε τη ζωή.
- Ανάλαφρη θρησκευτικότητα. Η πίστη έχει αγχολυτικές αρετές.
- Σύζευξη της αλήθειας και του ονείρου. Το τέλος μοιάζει πρόχειρο, μη πειστικό, ένα: “Και ζήσαν αυτοί καλά…” Όπως και σε πολλές ταινίες, η ιστορία κλείνει με τη μακάρια απόδραση από τον σκληρό κόσμο.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Το διήγημα «Η απόρριψη» και οι περισσότερες ταινίες του Άλεν μοιράζονται την ίδια στόφα του δημιουργού τους. Αναγνωρίσιμος Γουντάκος! Πάμε γι’ άλλα…
